ای خداوند، ماه رمضان در میان ما بس ستوده زیست و ما را مصاحب و یاری نیکو بود و گرانبها ترین سودهای مردم جهان را به ما ارزانی داشت.اما چون زمانش به سر رسید  و مدتش و شمار روزهایش پایان گرفت ، آهنگ رحیل کرد.اینک با او وداع می کنیم...

بدورد ای بزرگ ترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا...بدرود ای گرامی ترین اوقاتی که مارا مصاحب و یار بودی...بدورد ای ماه دست یافتن به آرزوها،ای ماه سرشار از اعمال شایسته ی بندگان خداوند...بدرود که درنگ تو برای گنهکاران چه به درازت کشید و هیبت تو در دل مومنان چه بسیار بود...بدرود که سرشار از برکات بر ما در آمدی و ما را از آلودگی های گناه شست وشو دادی.بدرود که به هنگام وداع از تو نه غباری به دل و نه از روزه ات ملالتی در خاطر...

عذر تقصیر ما را در ادای حق خود بپذیر و عمر ما را تا رمضان دیگر دراز کن....

"فرازی از دعای چهل وپنجم صحیفه سجادیه در وداع ماه رمضان"

پی نوشت...:

1. زودتر از اونچه که فکر میکردم گذشت....

2. این روزای آخر یه حال دیگه داره...غریب...یاد کنید...

3. عکس تزیئنی است...

4. حرفی نیست...

کربلایی باشید....